De wereld, het heelal, mijn leven, álles is als een wiel onder een wagen die op een keienweg rijdt. Het wiel draait rond, raakt de weg steeds weer met het volgende segment, totdat het segment wat de weg al geraakt heeft de weg weer opnieuw raakt en dat gaat dan eindeloos rond en rond. Om echt ergens te komen, heb je behoorlijk wat omwentelingen nodig. Je komt dan ook steeds weer dat ene plekje tegen dat het meeste steekt of schuurt.
Het wiel gaat rond en rond als een goudvis in een kom. Ik voel me als die goudvis, die een geheugen heeft van 3 seconden maar in 2 seconden de kom rond zwemt.. Dus wat gebeurt er in die overlappende seconde? Precies, #storing*!